Hayatın Bulutlarını Dağıtmak: Depresyonla Sohbet

 Merhaba dostlar

Bugün biraz içsel bir konudan, yani depresyondan konuşmak istedim. Hani bazen her şey üst üste gelir ya... İş, okul, aile, ilişkiler derken içimizde görünmez bir ağırlık oluşur. Sanki omzunda koca bir dünya taşıyorsun gibi. İşte o ağırlığın adı bazen “depresyon” oluyor.

Uzun zaman sonra yeniden bloga yazıyorum. 😃

Buradan ayrı kalınca insan anlıyor; blog sadece yazı yazmak değil, bir nefes almak aslında. İnsanlarla dertleşmek, içindekileri paylaşmak, bazen bir satırda kendini bulmak… Gerçekten özlemişim

Ben tıp insanı değilim, psikolog da değilim. Sadece sohbet etmek istedim sizinle. Çünkü bazen konuşmak bile iyi gelir, değil mi?

Depresyon deyince akla sadece “moral bozukluğu” geliyor ama aslında öyle değil. Bu durum haftalarca, aylarca sürebilen bir ruh hali. Her sabah uyanmak bile zor geliyor insana. Eskiden keyif aldığın şeyler bile bir anda anlamını yitiriyor.

Peki nasıl anlarız depresyonda olduğumuzu?

Sürekli bir boşluk hissi… Sanki içindeki ışık sönmüş gibi.

Enerji eksikliği… En ufak şey bile dağ gibi geliyor.

Uyku düzeni bozulur… Kimi hiç uyuyamaz, kimi de sürekli uyumak ister.

İştah değişir… Bazıları yemekle arayı tamamen keser, bazıları da abur cubura sarılır.

Düşünceler karışır, odaklanmak zorlaşır…

Ve en önemlisi, bazen “yaşamak anlamsız” gibi düşünceler akla gelir. Eğer böyle bir durumdaysan, lütfen yalnız kalma. Bir uzmandan destek almak utanılacak bir şey değil, aksine cesaret ister.

Depresyon bir zayıflık değil, bir hastalık. Ve her hastalık gibi geçer, yeter ki ilgilenelim. Unutma, karanlık ne kadar yoğun olursa olsun, bir mum bile o odayı aydınlatır. 🌙

Belki bu satırlar şu an senin kalbine biraz dokunur. Eğer öyleyse bil ki yalnız değilsin. Hepimiz bazen düşeriz ama önemli olan kalkmayı öğrenmek.

Kendine iyi bak.

Bir sonraki yazıda biraz daha umutla, biraz daha ışıkla buluşalım.