İyilik Anlatılmaz mı? Nazar Değer Diye Korkmak

Anlatınca Nazar Değer mi?

Son iki gündür televizyon ve radyoda hep aynı şey söylendi:

“Nazar değer, anlatmayın.”

Bir an düşündüm; “Yoksa ben de mi nazara geldim?”

Belki de bu kadar paylaşmayı seven biri olduğum için kulağıma çalındı bu sözler, kim bilir...

Bazı şeyleri paylaşmaktan çekiniriz.

“Anlatma, nazar değer.” derler.

Bir mutluluğu, güzel bir haberi, içimizi ısıtan bir anı bile bazen kendimize saklarız.

Sanki söylersek bozulacak, biri duysa eksilecek gibi hissederiz.

Belki de bu, bizim kırılgan yanımızın bir yansıması.

İnsan, güzel şeylerin kalıcı olmasını ister.

O yüzden nazar korkusuyla değil, “değer verdiği şeyleri koruma isteğiyle” susar çoğu zaman.

Ama ben hep paylaşan biriyim.

Sevincimi de söylerim, üzüntümü de.

Çünkü içimde tutmak bana ağır gelir.

Paylaştıkça hafiflerim, paylaştıkça çoğalırım.

Bazen gerçekten nazar değer mi bilmiyorum ama biliyorum ki yaşadığım her şey bana ait. Nazar değse bile, güzellikler yine de yaşanmıştır.

Sonuçta nazar sadece bakışta değil, niyettedir.

İyi bakan göz, kimseye zarar vermez.

Ama işte, kötü insanı da bilemezsin.

Kim ne niyetle bakıyor, ne dilekle dinliyor, kestirmek kolay değil.

Belki de bu yüzden bazıları anlatmamayı seçiyor.